Poorna Bell onthult hoe ze zichzelf weer in elkaar zette na een onvoorstelbaar verlies

Francesco Carta-fotograaf

Het volgende artikel bevat een bespreking van thema's, waaronder zelfmoord, die sommige lezers misschien schokkend vinden.

Ik heb mijn vrienden en familie altijd gezien als de wervelende armen van een melkwegstelsel, die me stevig in het midden houden. Mijn ouders waren erbij toen ik erachter kwam dat ik een niet-gediagnosticeerd gat in het hart had, mijn vrienden hebben me getroost terwijl mijn zelfrespect instortte vanwege jongensproblemen, en mijn zus was aan het einde van vele paniekerige telefoontjes over mijn carrière.

Ik ging ervan uit dat welke moeilijke dingen het leven me ook zou brengen, de oplossing om het op te lossen zou worden gevonden in de kracht van andere mensen.

'Ik realiseerde me dat mijn realiteit ver verwijderd was van wat ik me voor ogen had'

Tot het leven me iets onvoorstelbaars toewierp. En ik werd gedwongen te beseffen dat wanneer iets zo groots je gevoel van eigenwaarde verscheurt, de enige persoon die het weer in elkaar kan zetten jijzelf bent.

Verwant verhaal Mel C vertelt over 'geheime' depressie

Het was toen mijn man Rob in 2015 overleed in Nieuw-Zeeland terwijl hij bij familie verbleef. Het begon met een telefoontje van mijn schoonmoeder om me te vertellen dat hij zelfmoord had gepleegd. Op het moment dat ik op die rode knop drukte om het gesprek te verbreken, wist ik dat de persoon die ik voor dat gesprek was geweest, aan het verdwijnen was. Ik nam niet alleen afscheid van hem, ik nam afscheid van mijn oude zelf. Er waren delen van mij die de ervaring van het verliezen van hem gewoon niet overleefden.

Hoewel ik een enorm sterke steungroep van dierbaren had, leerde ik dat zij niet de mensen zouden zijn die me hier doorheen konden helpen.

'Zij zouden niet degenen zijn die 's ochtends mijn wekker zetten, zal ik verhuizen of aan het werk gaan'

Zij waren het vangnet, de warme, vertrouwde stem aan de andere kant van de lijn, maar zij zouden niet degenen zijn die 's ochtends mijn wekker zouden zetten, of ik zou verhuizen of aan het werk zou gaan. Ze konden gewoon niet bij elk moment van verdriet aanwezig zijn, vooral de meest rauwe, tedere delen van de dag - net nadat ik wakker werd en voordat ik naar bed ging, toen ik me realiseerde dat mijn realiteit ver verwijderd was van wat ik me voor mezelf voorstelde.

In het eerste jaar geloofde ik ten onrechte dat mijn zelfgevoel verbrijzeld was. Wat ik me niet realiseerde was dat het in een periode van transformatie was.

kun je peperzaden eten?

Het gaf me net genoeg kracht om van dag tot dag te komen, en op de achtergrond werd het iets veel sterkers.

Het moment van realisatie was toen ik in Nieuw-Zeeland was – het was mijn eerste bezoek sinds Robs begrafenis negen maanden eerder. Ik stond op het strand, zoutnevel in mijn haar, het gevoel alsof ik uit elkaar viel als het drijfhout dat de zee in drijft. Ik zag niet in hoe ik me de hele tijd zo diepbedroefd en verdrietig kon blijven voelen.

Dr Seuss citaten over het leven

'Een deel van mij had kracht verzameld'

Maar door de mist van dat verdriet heen snijdend was deze heldere stem, sterk en doelgericht. Het zei dat het goed zou komen, en dat als ik het echt nodig had, het er voor mij zou zijn en sterk voor mij. Ik realiseerde me dat het mijn stem was, dat dit andere deel van mij kracht had verzameld als de deining van een vloed, en dat het me zou helpen door te gaan zoals het elke dag had gedaan, met elke ademhaling die ik had genomen sinds Rob ging dood.

Op dat moment was ik doodsbang om te erkennen dat ik niet dezelfde persoon was. Ik wilde gewoon zijn zoals ik eerder was . Maar nu geloof ik echt dat het zelf op zijn sterkst en krachtigst is wanneer het verandering heeft ervaren en door de andere kant is gekomen.

Verwant verhaal Waarom we over zelfmoord moeten praten

Die verandering houdt vaak de hand in hand met verlies, en dat kan van alles zijn, van het verliezen van een baan waarvan je dacht dat het je carrière zou maken, tot het einde van een relatie waarin je geloofde. Het kan de emotionele reis zijn van het proberen voor kinderen, of gewoon wat dan ook dat schudt aan de basis van wat jij beschouwt als wat jou als persoon definieert.

Op de donkerste momenten kan het lijken alsof je je geen andere toekomst kunt voorstellen, of dat dit verlies je voor altijd zal bepalen. Maar onthoud, je zelfgevoel staat je niet toe om verteerd te worden . Het is een engerd, het sjokt niet. Het zal er om 3 uur zijn als je wakker bent en je afvraagt ​​​​wanneer het beter zal worden. Het zal thee in de broodrooster laten ploffen en je in de douche voortstuwen. Daarin schuilt een grote zelfliefde.

Dit begrijpen betekent niet dat je niet van je vrienden en familie houdt. Het betekent alleen dat als het gaat om persoonlijke verandering of verlies, ze kunnen helpen en de katalysator zijn voor herstel, maar jij bent en bent altijd de motor geweest.

Als u wordt geraakt door de thema's die in dit artikel naar voren worden gebracht en hulp en ondersteuning nodig heeft rond zelfbeschadiging en zelfmoord, neem dan contact op met de Samaritanen op 116 123.

Abonneer je op Red nu om het tijdschrift aan uw deur te krijgen.